Z dziennika rudego diabła. Part I

Kto czytał ostatni post ten wie że tytuł dzisiejszego nawiązuje do jednego z moich psów. Do Frugosia. Małej tollerowej kruszynki która zaczęła ostatnio pokaźnie sprawdzać granice mojej cierpliwości dobroci i swoich możliwości.
Ale! Koniec z tym. Postanowiłam zabrać się za niego ostro i porządnie. Zrobić z niego porządnego pana psa, któremu za 3 tyg i 2 dni stuknie rok.
Na pierwszy ogień idzie nasze kulejące przywołanie i nasz umarły aport. Liczymy że uda się go zreinkarnować i że jego nowa postać będzie piękna, szybka i dokładna. Taki jest plan, ale czym są słowa wobec czynów jak to się mówi. I tak oto, nasze przywołanie ćwiczymy na spacerach "bieganych" tzn nie na osiedlu, bo tu przestałam dziecko spuszczać ze smyczy dla jego własnego bezpieczeństwa bo z nim to jednak nic nie wiadomo. Przywołujemy sie na spacerach po polach przy bieganiu  z Psikutem (dzisiaj również przy Kiarze, która coś mu chyba pachniała) nagradzamy..  i mam nadzieję robimy krok do przodu i ku celowi. Do nienagannego przywołania w każdej sytuacji, w każdej ilości psów i w każdym miejscu i o każdym czasie.
Aport. Tu sprawa jest trudniejsza, bo Frugo zawsze z nim miał jakiś problem. Pierw zaniedbałam motywacje na zabawke, później nie utrwaliłam jako tako wypracowanego aportu a później pozwoliłam mu po prostu umrzeć. i tak mając retrievera z krwi i kości mam jednocześnia retrievera który nie aportuje. Postanowiłam wrócić do podstawowych podstaw.. Czyli najprościej w świecie mówiąc robie podstawy takie jak szarpanie podawanie rzuty na 1.5 m w domu i tylko w domu. Staram sie nie łamać pokusie sprawdzenia na dworze czy dalej jest tak bezndziejnie jak np.. pare dni temu.
Mam nadzieje że solidna a przede wszystkim konsekwentna praca da skutki i już niedługo będe miała najlepszego aportera świata. Daje nam czas, chce dojśc do tego małymi kroczkami.
Jest to dla mnie trening przede wszystkim cierpliwości i kontroli nad emocjami. W związku z tym jak Frugo pogrywał sobie ze mną na spacerach często wracałam z nich bardzo zdenerwowaną natchnięta chęcią oddania potwora komuś obcemu. No ale przecież jest wymarzonym i ukochanym.. trzeba dac mu szansę sie zrehabilitować i czas na naprawe swoich przede wszystkim błędów.
Mam nadzieje że sie uda, ze wyjdziemy na prostą i wszystko będzie cudownie ! :)

Pozdrawiamy z rudzielcami wszystkich odwiedzających!